Uyuyamıyorum. Belden aşağım ile
üstünü ayırmak istiyorum. Çünkü bacaklarım tuhaf şekilde rahatsız. Hani sanki
şu huzursuz bacak sendromu dedikleri şey var ya öyle bir şey gibi…
Bacağım rahatsız, uyuyamadıkça sesler
dayanılmaz, loş ışık ise delirmeye geri sayım gibi sanki. Bir nevi işkence
hali. Ali’nin yanımda olması nedeniyle de bir kasılma hali. Kablosu dolanmasın,
uyanmasın endişeleri.
Saat 04.01… gözümü bile
kırpmadım.
Ruh halim de bunu istiyor gibi…
Uyumamak istiyorum. Gülmemek. Hatta konuşmamak kimseyle. Giderek daha çok
susmak. Gittikçe içe dönmek. Ruhum bana
bunu yapmaya çalışıyor. Bende gönüllü gidiyorum.
Hiç kimse ellemesin beni,
kimseler yardım etmesin. İçime içime ağlayayım istiyorum. Yalnız olmak
istiyorum. Tek açlığım her türlü yiyecek ve kitaplara. Okuyup okuyup susarak
iyileşmek istiyorum. Başka çarem yok. Hiçbir söz iyi gelmiyor.
Sözler beni insanların
anlayamayacağı kadar çok üzüyor. Olmadık cümleler burnumu sızlatıyor. Başka bir şey yapamıyorum. Eskisi
gibi, ruhumun bildiği gibi gidemiyorum. O kapıyı çarpıp gidememek bazen o kadar
zorluyor ki insanı. Her şeyi unutuyor, gerektiğinde her şeyi yutuyorsun sırf o
var diye. Ağız dolusu lafın varken
susuyorsun. Çünkü söylemek gitmeyi gerektirir. Susuyorsun.
Gün doğacak birazdan. Ben bugün
de uzun uzun susmayı planlıyorum.
Herkese günaydın…
BNÇ
Sen susarak da çok şey anlattın hep! Sen konuştun aslında, ben bildim.
YanıtlaSilŞu anda bile çok iyi okuyorum satır aralarını...
Kendimizi bildiğimizden beri birbirimizi de biliyoruz. İşte tam da bu yüzden çok şanslıyım.
Sil