Hastalığı Nasıl Farkettik?

Yeni yılın ilk gününde hikayenin başından başlayalım.

Bu kadar umut dolu bir günde bunlar anlatılır mı diyenler olabilir. Ama bence tam da bugün anlatılır. Çünkü bu bir umut hikayesi aslında. Merak etmeyin hepsini bir kerede anlatmayacağım. Ama nasıl fark ettiğimiz önemli bir konu. Anlatmak istiyorum çünkü biliyorum beni üzmemek için sormayan veya kendi hikayesi için merak eden çok kişi var.

5 Kasım akşamı koltukta babasıyla oyun oynayan Ali birdenbire ters bir şekilde yere düştü ve kafasını yere çarptı. Öyle bir ses çıktı ki, mutfaktan koşarak geldim. Her çocuk düşer, ağlar, bazen çok ağlar, sonra susar, fiziksel bir kontrol yaparsınız, en basit bilgilerle bir süre uyutmazsınız. Ama bu sanki normal bir düşüş değildi. Elimizde bir yerinde bir şey var mı diye bakarken boynunda bir şişlik fark ettik. Hemen acile koştuk. Çocuk doktorumuzun da olduğu Maslak’taki hastaneye geldik hemen. O gece hayatımın sonu gibi hissetmiş, nefes alamamıştım. Çok erkenmiş bu hisler için meğerse...

Bu durumda hastaneye geldiğinizde öncelikle boyun kırığı, beyin kanaması gibi temel travma araştırmalarını yapıyorlar. Gereksiz bin tane radyasyon alacağı işlemden geçiyor. O an bunları düşünmedik tabi. Her şey yolundaydı ancak boynundaki şişliğin nedeni bulunamadı. Hatta aynısından öbür tarafta da olduğu tespit edildi. İki tarafta da olması ise bunun bu düşme nedeniyle olmadığını gösteriyordu.  Asla fark etmemiştim ama zaten söylendiğine göre çok yenilerdi.

Ertesi gün görmesi için bir çocuk onkoloji uzmanına randevu yazıldı ve süreç başladı.

O gece ki soru işareti ve yaşadığım boşluğu kelimelerle tarif etmem gerçekten imkansız. Şimdi ise iyi ki o gece düşmüş diyorum. Kimbilir belki de ne zaman fark edecektim. Bazen neyin bizim için iyi olduğunu gerçekten bilemeyeceğimizi öğreten bir tokat gibi oldu bu…

BNÇ