"Her gecenin bir sabahı var" demişler. Özellikle anneler için söylenmiş bir söz olmalı bu. Çocuklar
hastayken bitmeyen o gecelerde umut olsun diye. O kulağınızı tırmalayan saatin
sesi susacak ve güneş doğacak, her şey daha iyi olacak demek için…
Bizim de odaya bu sabah güneş
doğdu. Tam 8 gündür bitmeyen, nedeni bilinmeyen yüksek ateş dün gece gelmedi ve o
gelmeden sabahı ettik. Bize neredeyse asıl hastalığı unutturan, kontrol altına
alınamayan o ateş, kemoterapilere gık demeyen oğlumu yerle bir etti. Yaşayanlar bilir. Bir hafta
sesi çıkmadı. Bir lokma yemedi. Kemoterapiye ara verilmesi ayrı risk iken
hayati tehlike oluşturan bu ateş beni çok korkuttu. Aldığı bu kadar çok ilaç ve
sıfır besin onun bedenini hasta ederken benim yüreğimi hasta etti.
Neyse ki bu sabah bir ümit doğdu.
Bana yeniden anne dedi. Hatta kutlarcasına 3 kere “enne enne enne” dedi. Şimdi
yeniden asıl yolumuzda devam. Ama en azından şu an sessizlik ve bir nefes…
Daha aydınlık güneşler dileğiyle, bütün hasta odalara...
BNÇ
