Sana Söz Yine Baharlar Gelecek!

Ne güzel şarkıdır…  Aklıma takıldı bu fotoğrafı görünce.

Herkes uyuyor. Benim kurma saatlerim. Eski fotoğraflara bakıyorum. Uyku yok. Sorulacaklar, endişeler, meraklar… Yorgun hissediyorum, hem de çok. Öyle uzaklardayım ki, insanlarla aramda mesafeler... Korkularımı ne anlatabiliyorum, ne anlaşılabilmeyi bekliyorum. Böyleyim bu aralar. Bazı böyle işte. Derinlerde. 

Onu iyi gördüğümde bende daha iyiyim. Ama onu böyle görmeye kalbim dayanmıyor. O kafasını koyacak yer aramasına içim çekiliyor. Biraz daha uzun uyusun diye gözünün içine bakarsın ya, ben birkaç gündür o uyudukça dakikaları sayıyorum. Rutin olmayan her şey bir endişe, bir korku nedeni. Acaba sorusu içine düşmeyegörsün. Aklından çıkmıyor cevabını alana kadar. Hastalıklı bir duruma dönüşüyor içimde bu hastalık.

Ama sabır diyorum. Biraz daha sabır…

Gün gelecek parkta başka çocukların olmadığı anı kollamayı bırakıp, daha çok arkadaşı olsun diye en kalabalık zamanda gideceğiz. Elimde dezenfektan ile salıncakları temizlemek yerine kirleneceğiz beraberce. Aynı bu resimdeki gibi güleceğiz. Sağlıkla, içten… Neden bir tek sende olduğunu anlayamadığın o maskeyi birlikte denize atacağız… Sana söz yine baharlar gelecek bebeğim. O günler de gelecek.