SADECE ANNELERİN VE TEYZELERİN ANLAYACAĞI BİR YAZI :)

Şimdi uyuyorsun. Bense seni seyrediyorum. Sen benim için dünyanın en tatlı bebeğisin.

Birini uyurken seyretmek bu kadar keyifli olabilir mi? Kim gülümsetir ki beni böyle? Kim, hangi an huzur verebilir bu kadar?

Saçlarına, ellerine, tombiş parmaklarının belli olduğu çoraplarına dokunmak ve uyanır diye dokunamamak arasında gidip gelmek… Yaklaştıkça mis gibi kokusunu duyup daha çok sevmek… Bütün bunlar aşk gibi…

Meğer gerçek aşk gerçekten varmış ve sonsuz aşk buymuş. Hiçbiri abartı veya anneliği gereksiz kutsamak değilmiş.

Seni seyrediyorum. Uyurken yanakların daha tombiş görünüyor. Emziğini uykuda bile hızlı hareketlerle emiyorsun, daha da sevimli oluyorsun. Baban gibi uyuyorsun. Bacağını atacak bir yer ararken her seferinde bir yastık koymamla rahat edip devam ediyorsun.

Bazen gözlerini hiç açmadan kalkıp “fuu” diyerek su istiyorsun emziğini çıkarıp hazır bekleyerek. Hemen başucuna hazırladığım sudan kana kana içerek emziğini takıp yeniden devriliyorsun yastığına.

Ağzındaki emziğin yetmiyor, elinde de bazen 1, bazen 2 taneyle oynuyorsun bütün gece. Yatağın içinde kaybedip el yordamı arıyorsun. Yanında olduğumda bulup tutuşturuyorum eline ama zaten derin uykuya geçinde ağzındaki dahil bırakıyorsun hepsini. Biliyorum daha hızlı uyuyorsun diye ben alıştırdım seni buna, ama hiç pişman değilim.

Nedenini anlayamadığım bir şekilde, tüm bebekler gibi yatakta enine yatmayı seviyorsun. Bu yüzden yanında yattığım gecelerde beni fena tekmeliyorsun.

Bazen uyanmanı bile göze alıp çoraplarını çıkarıp ayaklarına bakıp gülüyorum kendi kendime. Aptal aşıklık gibi bir şey.  Hani aşık olunca bambaşka biri olursun ya bende seninle bambaşka biri oluyorum.

Hele sabahları… Erkenden uyanıp beni de uyandırmak için türlü numaralar yapıyorsun. Bende daha fazla şirinlik yap diye uyuyor numarası yapıyorum. En sonunda burnunu burnuma dayayıp koca gözlerinle bana bakınca bende dayanamayıp oyununa katılıyorum. Beni güldürmeye çalışan halini görünce gün böyle başlıyor işte…

İtiraf ediyorum;

Çocuk anne aşkı üzerine yazılıp çizilen her şeyi abartı buldum hep, çocuğuyla ilgili konuşurken “mamamızı yedik, babamız geldi” şeklinde konuşan anneler hakkında da ayıp şeyler düşündüğüm, atmış tutmuşluğum vardır. Şimdi hepsi için özür diliyorum. Bunların kaçınılmaz son olduğunu bilemedim. İnsanın içinde olmasa da bir yerlerden çıkıyormuş ya da bebiş yanında getiriyormuş, affedin! Şimdi hepsini bende yapıyorum. Sizde beni rahat rahat ayıplayın, ödeşelimJ