BİLMEM KAÇINCI GECE NÖBETİ

İnsan hiçbir şey için plan yapmamalı. Hastaneye gelirken ne zaman ki çıkış planı yapsak mutlaka çıkamıyoruz. Ne zaman sırt çantası ile gelsek en az 3-4 gün kalırken, bavulla geldiğimizde aynı gün geri döndüğümüz oluyor. O yüzden artık plan yapmamayı ama temkinli olmayı öğreniyorum. Mecburen...

Yine sırt çantası ile geldiğimiz bu gecede yarın çıkacağımızı sanıyorken önce yarın çıkamayacağımız, sonra Çarşamba da çıkamayacağımız söylendi. Tam ah vah derken,  bu gece ateşi çıktı ve çıkışımız bilinmeyen bir tarihe ertelendi.

Evet, yine o zehir gecelerden birindeyiz. Çok uzun süredir gözüm gibi baktığımdan, kapı dışarı çıkmadığımdan, kendime bile sporcu gibi iyi baktığımdan olsa gerek hastalanmamıştı. Ben mi gevşettim yoksa değerlerin düşüklüğü mü sebep bilmiyorum. Enfeksiyon bağıra çağıra geldi bugün.

İnanmak istemediğimden neredeyse hastanenin bütün aletleriyle ateşi ölçüldü. Bana kabullenmek kaldı. O kadar ilaç üzerine yeni antibiyotikler, ateş düşürücüler, durum tespiti için yeniden alınan kanlar, hem bize hem ona uykusuz bir gece…Bir de üstüne tedavi gecikme endişesi. 

Sınav öyle kolay geçmiyor. Duygusal, fiziksel, ruhsal her açıdan sağlamlığım test ediliyor. Olsun, biraz düşüp biraz kalkıyorum. Olacak diye çok korkunca başıma geliyor ama gelince de kalkıyorum bir şekilde. Bu yüzden sorana kısaca idare ediyorum diyorum. Aksi halde çok uzun cümleler kurmam gerekecek.

Ama tabi yorgunum. Net. Bazen hemşirelere şu ilaçlardan bana da verseniz de biraz uyusam dediğim olmuyor değil.

Neyse sırası değil, bu gece nöbet var. 

Sabır. Az kaldı. Ali iyileşsin. Sıra bana da gelecek. Elbet gamsız gamsız uyuyup bende iyileşeceğim.